Aklıma sürekli bişeyler geliyor...

İsyanım, neredeyse tüm yazıların kaynağıdır. Bazen isyanımla beraber öfkemi görüyor ve bana eşlik ediyorsunuz. Bazen de bu yazıda olduğu gibi, isyanıma hassas duygular eşlik ediyor. Öznesi olanı gücendirmeden, mümkün olduğunca yanlış anlaşılmadan kendimi anlatmak istiyorum. Yine de yanlış bile olsa, anlaşılacaksam, ben varım.    İnsan güçlü gibi görünen zayıf bir canlı olduğundan kanması ve kandırılması kolaydır. Öğrenme alışkanlığa, alışkanlık da bağımlılığa rahatlıkla dönüşebilir. Öncelikle bağımlılığa genel anlamda bir bakalım. Bağımlılığın maddeye (tütün, alkol ve uyuşturucu) ve davranışa (teknoloji, kumar, alışveriş, seks, yemek, ilişki) yönelik çeşitli türleri var. Bağımlılık en geniş anlamda, özgür irade (en azından öyle bir şey varsa) ile karşı gelemediğimiz, kendimizi engelleyemediğimiz ve zarar verici şey olsun. Tekrar eden ve sürekliliği olan her şeye bağımlılık diyebilir miyiz? Elbette hayır. Bağımlılıktan bahsetmek için keyif alınan şeye çok sık maruz kalmaya gerek yoktur.

Birinin kalbini kırmak istediğiniz zaman ne yapıyorsunuz? Ne yapıyorsanız, o'sunuz.  Kusurlarını, eksikliklerini, etnik kökenini, mesleğini yüzüne vurur, onun için yaptıklarınızı sayar veya ağız dolusu cinsiyetçi küfürler sıralarsınız.  Tanıdıklarınızı kırmak, tanımadıklarınıza göre daha kolay ve etkilidir. Tanışık insanlar birbirlerinin eksiklerini ve hatalarını bildikleri için daha doğru şeyler söyleyebilir ve sert gerçekleri yüzlerine vurabilirler. Tanımadıkların söylemleri ise hassas bir an'a veya konuya denk gelmedikçe, bir kulaktan girip diğerinden çıkabilir. Aslına bakarsanız belaltı vurmak ve kalp kırmak oldukça basittir. Kötü sözler, iyilerine göre daha rahat sarf edilir. Toplum öğretileri gereği övgü, saygı, sevgi ve müteşekkirlik içeren ifadeler daha az kullanılır.  Kötülük için çaba harcamanıza gerek yoktur; o hep yüzeye iyilikten daha yakındır. İnsanın doğuştan iyiye eğilimli olarak doğduğunu gösteren akademik çalışmalar var. Düşünceme göre iyiye meğilli doğan insa

İnsanın varoluşundan beri, ben ve öteki ayrımı vardı. Kim oğlum bu ''öteki''? Niye herkes onla savaşıyor? Tanım olarak, ''ben'' olmayan tüm insanlar, ötekidir. Bir grup insan için düşünecek olursak da ortak zevk, duygu, düşünce beslemediğimiz bir diğer gruba denir. Sosyal canlı olan insan, diğer insanlarla bir arada yaşar. Başlarda insan tehlikeden korunmak için bir diğerine muhtaçken, zamanla arkadaşlık, akrabalık, sosyal gruplar vs. ile bir arada kalır oldu. Acılar kadar zevkler ve gruba aidiyet hissi de bizi birbirimize yakınlaştırır. Aynı duyguları yaşadığını düşündüğümüz insanlara istemsiz bir merhamet ve yakınlık hissederiz. Bu, aynı zamanda gerçekleri söylediğine şahit olduğumuz insanlar için de geçerlidir. Genelde ihtiyaçları karşılamak veya beraberce ortak duyguyu yaşamak için (ağlamak, sevinmek, slogan atmak, saldırmak, hayatta kalmak vb.) insanlara -özellikle de- bize benzediğini düşündüğümüz insanlara yaklaşırız. Kimse birebir şekilde özne ol