Aklıma sürekli bişeyler geliyor...

İletişime biraz biraz giriş yapmıştık. Şimdi de bu sanma/zannetme olayına bakalım. Sohbet ederken kendimizi anlatır, samimiyete göre dertlerden bahseder, karşıdakini dinler, biraz soru sorar, biraz da bize yöneltilen sorulara cevap veririz. Aktif bir dinleyici olmak adına karşıdaki kişi konuşurken, vereceğimiz cevaplara odaklanmak yerine onu dikkatli bir şekilde dinler, sözlerinin bitmesini bekleriz. Sohbeti domine etmemek için sırayla konuşuruz. Böylece biri diğerinden daha fazla konuşmamış olur. Biri dinlemeyi, diğeri konuşmayı daha çok seviyor olabilir. Özel durumlar haricinde kişiler, birbirlerine yakın oranda konuşarak sohbet ederler.  Bazen soru ve cevaplar oldukça basittir. Ucu kapalı, nesnel, yoruma açık olmayan soru ve cevapların insanı yoran bir tarafı yoktur. Birine ''x nerde, ne renk, hangi malzemeden?'' derseniz cevap, ''duvarın yanında, siyah, tahta'' olacağından, soru sorana da cevap alana da her şey net ve kolaydır. Bazen de özellikle ken

Gerçeğin birçok yanı vardır; mutlu eden, yüzleştiren, hayal kırıklığı yaşatan, acı veren... Sorsak, herkes gerçeğin peşinde.  Doğruları arıyor, doğru söylüyor, doğru konuşuyor. Yalana düşman. Ay canım, ne kadar tatlılar ya (kalp kalp) Yalanı ve sınırlarını kesin olarak belirtebilmeyi isterdim fakat burada da kesin bir tanım mümkün değil. Tanım olmasa da çevçeveyi belirleyebilmek adına şöyle bir şey diyelim: doğru olmayan her şey, yalan olsun. Eksik söylem de buna dahil olsun, yalanın renkleri de, yalanın kendisi de. Çok geniş bir ifade oldu ama yavaş yavaş toplarız gibi.  Çeşitli sebepler ile yalan söylüyoruz. Yalanla çocukken tanışıyor, nasıl bir şey olduğunu ilk önce aileden öğreniyoruz. Yaşlandıkça profesyonel bir hale geliyoruz. Zamanla kapsamlı, sistemli ve kuşkuya mahal vermeyecek şekilde yalan atabiliyoruz. Peki neden yalan atıyoruz? En başta kabul etmek gerekir ki, yalanın koruyucu bir tarafı var. Ya bizi, ya karşıdakini ya da bir durumu koruyor. Anıların, beyinde olduğu gibi d