Yalnızım, tek başına değil
Uzun süren depresif bir dönemden sonra, merhaba! Tek başınalık sizi korkutur mu? Yalnızlık ve tek başınalık arasındaki fark nedir? Kimsesizlik ne peki? Tek olmayı tercih eder misiniz? Gerçekten yalnız kaldığınız oldu mu hiç? Satırlara sevgili Akon'un Mr. Lonely şarkısını anarak başlıyorum. Hoş, İbo da ironik bir sitemle ''yalnızım dostlarım'' demiş zamanında ve ikisi de farklı kültürlerden olmasına rağmen aynı noktada buluşmuşlar. Bir de Kafka'nın ''kalabalıklar içinde yalnızım'' muhabbeti var ki, birçok kişi hala bu sözün ekmeğini yiyor. Üzerine düşüneceğimiz kavramlar arasında sanıyorum en abartılanı ve romantikleştirileni: yalnız olmak. İşin dikkat edilmesi gereken tarafı, yalnızlığın bir his, oluş hali olduğu. Doğduğumuzdan beri yakın/uzak çevremizde tonla insan olmasına rağmen zaman zaman kendimizi yalnız hissederiz. Bu kelime hem bir alanda tek olduğumuzu belirtmek için hem de etrafımızda insanlar olsun/olmasın nasıl hissettiğimizi ifade